Πολυτεχνείο 2015

Το βίντεο παρουσιάστηκε στην επέτειο του Πολυτεχνείου στο 5ο Γυμνάσιο Δράμας. Διαρκεί 23 λεπτά περίπου και ενσωματώνει σε μικρές ενότητες ένα μικρό θεατρικό που λειτουργεί σαν κρίκος με τα ντοκουμέντα που παρουσιάζονται. Περιλαμβάνει τις παρακάτω ενότητες:

1. πραξικόπημα
2. λογοκρισία
3. βασανιστήρια
4. αυτοσχέδια διαμαρτυρία μαθητών
5. κατάληψη Πολυτεχνείου
6. συμμετοχή μαθητών στην κατάληψη
7. μαρτυρίες πρωταγωνιστών για την εισβολή στο Πολυτεχνείο

Μετά το βίντεο ακολουθεί και το κείμενο του μικρού θεατρικού.

Δύο μαθητές (Β και Γ) κάθονται σ’ ένα καφέ και κουβεντιάζουν. Έρχεται κι ένας φίλος τους (Α)…

Α: Γεια, τι γίνεται;

Β: Τι θα γίνει με σένα ρε; Βαρεθήκαμε να σε περιμένουμε! Να παραγγείλουμε επιτέλους τώρα;

Α: Ε ναι να πάρουμε κάτι για να τα πούμε λίγο. Μάλλον σας χρειάζομαι.

Β: Έρχεσαι λίγο;

Γκαρσόν: Παρακαλώ τι θα πάρετε;

Β: Εγώ ένα φρέντο καπουτσίνο.

Γ: Εμένα φέρε μου ένα χυμό ανάμεικτο.

Α: Κι εμένα μια ζεστή σοκολάτα. Μέτρια. Οοφφφ!!!!!!

Γ: Γιατί, ρε, ξεφυσάς;

Α: Πάλι με χώσανε για τη γιορτή του Πολυτεχνείου. Μου το είπε χθες ο καινούριος ο φιλόλογος. «Θα πεις ποίημα» μου λέει. Τι γιορτάζουμε πάλι μωρέ και δεν έχω ιδέα; Πάλι πόλεμος έγινε; Πείτε ρε κάτι εσείς που τα πάτε καλά με το σχολείο…

Γ: Σιγά μη περιμέναμε το σχολείο για να τα μάθουμε. Ακόμα για το 1821 θα μιλούσαμε…

Β: Τέλος πάντων. Δεν έχει σχέση με πόλεμο η γιορτή αλλά με δικτατορία.

Α: Και αυτό με το στρατό δεν έχει σχέση;

Γ: Ακριβώς. Ο στρατός πήρε με το έτσι θέλω την εξουσία. Για την  ακρίβεια, κάποιοι αξιωματικοί αποφάσισαν ότι… η Ελλάδα κινδύνευε, λέει, και ανέλαβαν να τη σώσουν, λέει… Από τι, κανείς δεν κατάλαβε. Α, και μια λεπτομέρεια: χωρίς να μας ρωτήσουν. Σα να ήταν ο ελληνικός λαός μωρό, που οι γονείς δεν το ρωτάνε και αποφασίζουν εκείνοι γι’ αυτό.

ανακοινωθέν Παπαδόπουλου (βίντεο) 1^ο μέρος

Α: Και ποιοι ήταν αυτοί οι τύποι; Απ’ όσο κατάλαβα, πάτησαν τον όρκο τους για να κάνουν κάτι τέτοιο.

Β: Άσε, αυτό το ξέρω εγώ. Παπαδόπουλος, Πατακός και Μακαρέζος. Τρομερές φυσιογνωμίες…

Γ: Μη γελάς. Κάθε άλλο παρά αστείο είναι. Καταρχάς χώσαν όλους σχεδόν τους νόμιμα εκλεγμένους πολιτικούς στη φυλακή ή τους στείλαν εξορία. Και βέβαια ένα κάρο ανώνυμους, επειδή τους φαίνονταν τάχα επικίνδυνοι.

Β: Αμ το άλλο; Που απαγόρευσαν να κυκλοφορούν διάφορα βιβλία, μουσικές, τραγούδια ή να ανεβαίνουν οποιαδήποτε θεατρικά έργα; Άσε με τις εφημερίδες. Στήσανε, λέει, επιτροπές που πρώτα διάβαζαν το περιεχόμενο και μετά επέτρεπαν ή απαγόρευαν τη δημοσίευση των ειδήσεων.!!

Α: Λογοκρισία δηλαδή. Αυτό το θυμάμαι. Μας το ΄πε στην τάξη προχθές ο... δε θυμάμαι. Είναι αυτό που  φοβάσαι να μιλήσεις ελεύθερα και κινδυνεύεις αν πεις τη γνώμη σου.

2^ο μέρος

φιλμάκι συνεντεύξεων στο δρόμο(βίντεο)

Ολύμπιος Δαφέρμος (βίντεο)

Γ: Και η λογοκρισία δεν είναι το χειρότερο.

Β: Γιατί έχει κι άλλο;

Γ: ΕΑΤ – ΕΣΑ

Α: Τι είναι πάλι αυτό;

Γ: Στρατιωτική αστυνομία. Ξύλο και βασανισμοί μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Για τους δικτάτορες βέβαια οι βασανισμοί ήταν απλές φήμες.

3^ο μέρος

φιλμάκι συνέντευξης Πατακού (βίντεο)

φιλμάκι μαρτυρίας βασανισμού (βίντεο)

Α: Καλά , και πώς τα ανεχόταν ο κόσμος όλα αυτά;

Γ: Τι να κάνει; Φοβόταν. Αλλά σιγά-σιγά άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες ενέργειες αντίστασης.

Β: Ο μπαμπάς μου πάντοτε θαύμαζε κάποιον Αλέκο Παναγούλη. Μου έχει πει ότι αυτός προσπάθησε να σκοτώσει με βόμβα το δικτάτορα Παπαδόπουλο αλλά δεν τα κατάφερε. Τον έπιασαν μετά την απόπειρα, και το τι τράβηξε ο άνθρωπος , δε λέγεται. Καλύτερα να μη σας πω λεπτομέρειες.

Γ: Πάντως ,δε χρειάζεται να σκοτώσεις ή να χτυπήσεις κάποιον για να δείξεις ότι δεν τον θέλεις καθόλου. Μου έρχεται στο μυαλό η στάση χιλιάδων μαθητών.

Α: Μαθητών; Τι μπορούσαν δηλαδή να κάνουν παιδιά της ηλικίας μας;

Γ: Κι όμως, πολλά. Τότε τους μάζευαν υποχρεωτικά όλους τους μαθητές σε διάφορες εκδηλώσεις για μπούγιο...ξέρεις. Να φαίνεται μεγάλη η συγκέντρωση.

Β: Γιατί μωρέ και σήμερα για μπούγιο δε μας θέλουν στις εκδηλώσεις; Μήπως πάει κανείς γιατί το θέλει;

Γ: Ε, φαντάσου τότε!!! Σε μια συγκέντρωση, λοιπόν, οι μαθητές δεν άφηναν το δικτάτορα να μιλήσει, γιατί δήθεν τον χειροκροτούσαν.

4^ο μέρος

-φιλμάκι Παναθηναϊκού Σταδίου (βίντεο)

Α: Και το Πολυτεχνείο, που κολλάει σ’ όλα αυτά;

Β: Δεν είναι μόνο το Πολυτεχνείο, είναι και η Νομική.

Α: Καλά ρε, για αντίσταση μιλάμε ή για πανελλήνιες;

Β: Δεν ξέρω, αλλά τελικά φαίνεται ότι αν δεν είναι κάποιος νέος δεν ξεκολλά από τον καναπέ για να διαμαρτυρηθεί. Ίσως γι’ αυτό, το ξεκίνημα αυτής της ιστορίας βρίσκεται στα πανεπιστήμια. Άλλωστε θέλει τρέλα να πας κόντρα στα όπλα.

Γ: Στη Νομική έγινε η πρώτη κατάληψη αλλά η αστυνομία και ο στρατός τη διέλυσαν με τη βία. Πέρασαν εννέα μήνες για να συμβεί το Πολυτεχνείο.

Α: Κοίτα σύμπτωση!! Όσο χρειάζεται να γεννηθεί ένα παιδί!

Β: Όσο χρειάζεται να γεννηθεί η ελπίδα.

Γ: Κι όλα αυτά, ξέρετε, από μια λάθος πληροφορία.

Α: Από λάθος πληροφορία; Τι εννοείς;

5^ο μέρος

-φιλμάκι μαρτυρίας  για ξεκίνημα (βίντεο)

Γ: Τρεις μέρες κράτησε η κατάληψη και ήταν , φαίνεται, μέρες βαθιάς δημοκρατίας.

Α: Τι εννοείς;

Β: Εγώ ξέρω ότι αποφάσιζαν τα πάντα μέσα από συνελεύσεις. Είχαν πολλές διαφωνίες αλλά τα κατάφεραν. Αυτό που για μένα έχει σημασία είναι ότι βρέθηκαν εκεί και παιδιά της ηλικίας μας και βοήθησαν με τον τρόπο τους.

6^ο μέρος

-φιλμάκι της Βαλαβάνη (βίντεο)

Γ: Μέχρι και ραδιοφωνικό σταθμό έκαναν.

Α: Σωστά. Το έχω ακούσει. Προσπαθούσαν έτσι να ξεσηκώσουν και τους υπόλοιπους.

Β: Ώσπου οι δικτάτορες αποφάσισαν να επιτεθούν.

Γ: Η στιγμή που μπαίνει το τανκς και γκρεμίζει την πόρτα μ’ έχει

σημαδέψει. Δεν μπορώ να το πιστέψω.

7^ο μέρος

μαρτυρία οδηγού τάνκ (βίντεο)

Φιλμάκι εισόδου τάνκ (βίντεο)

Β: Πάντως αν ήμουν κι εγώ εκεί το ίδιο θα έκανα. Αλλά ξέρετε τι σκέφτομαι; Τουλάχιστον εκείνοι ξέρανε τι τους απειλεί, ξέρανε ποιος είναι αυτός που τους κλέβει τη ζωή. Εμείς ξέρουμε; Γι’ αυτό φοβάμαι…

Α: Κι εγώ φοβόμουν αλλά τώρα σκέφτομαι ότι… άμα τα πάρω… άμα τα πάρω…!!!

Τραγούδι Κίτρινα Ποδήλατα

Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,

γιατί γράψανε πως σου ρίξανε στα πόδια.

Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.

Στο μυαλό είναι ο στόχος,

το νου σου ε;

Κατερίνα Γώγου