Εγγραφές, Μετεγγραφές…Προγραφές

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφ. Χρονικά της Δράμας)

Ομολογώ πως δεν φανταζόμουν ότι η εγγραφή ενός παιδιού στην πρώτη δημοτικού θα σήκωνε τόση συζήτηση. Πίστευα ότι ο μόνος προβληματισμός θα ήταν αν θα φοιτήσει σε κλασικό ή ολοήμερο. Προβληματισμός με αρκετές παραμέτρους αλλά εστιασμένος σχεδόν αυστηρά στην εξυπηρέτηση της οικογένειας και των αναγκών της. Βέβαια, η εξυπηρέτηση της οικογένειας και της καθημερινότητάς της αποτελεί σε κάποιες περιπτώσεις κριτήριο σεβαστό και εύλογο και για την επιλογή της σχολικής μονάδας.

 Ωστόσο, με έκπληξη διαπίστωσα ότι το κύριο διακύβευμα που θα έπρεπε να με απασχολεί ως γονιό ήταν άλλο. Ένας συρφετός από φήμες, διαδόσεις, πληροφορίες από…μέσα, με φράσεις όπως «λένε» και «ακούγεται» να έχουν την τιμητική τους, βρέθηκα μπροστά σε συζητήσεις που με… ενημέρωναν για την αξιολογική κατάταξη των σχολείων και μάλιστα με προοπτική ακόμη και για το γυμνάσιο και το λύκειο στο οποίο θα φοιτήσει ο κανακάρης μου! Έτσι έμαθα πως στην πόλη μας υπάρχουν σχολεία «κολέγια» και «προβληματικά», «ανταγωνιστικά» και «περιθωριακά», «κατάλληλα» ή «ακατάλληλα» για το…δικό μας παιδί! Όταν, λοιπόν, προσπάθησα να βάλω σε μια τάξη τα κριτήρια αυτής της απροσδόκητης διαίρεσης των δημόσιων(!) σχολικών μονάδων, διαπίστωσα πως ήταν το εξής ένα: η κοινωνική προέλευση και η εθνική καταγωγή των μαθητών. Μ’ άλλα λόγια, όταν σ’ ένα σχολείο φοιτούν παιδιά με χαμηλό κοινωνικό προφίλ (σύμφωνα πάντοτε με την κυρίαρχη αντίληψη) ως αντανάκλαση της ταξικής τους προέλευσης ή της εθνικής τους καταγωγής, το σχολείο αυτό βαφτίζεται υποβαθμισμένο, μια που a priori θεωρείται δεδομένο ότι αυτά τα παιδιά έχουν σημαντικές μαθησιακές δυσκολίες και κενά. Παρακάμπτοντας δηλαδή όλους τους άλλους παράγοντες που συνθέτουν την εκπαίδευση (κεντρικές πολιτικές επιλογές, αναλυτικά προγράμματα, βιβλία, διδάσκοντες, μεθόδους, πρόνοιες στήριξης των μαθητών, υποδομές και πολλά άλλα) καταδικάζουμε αποκλειστικά και μόνο τα παιδιά ενός σχολείου να κουβαλούν το βάρος της ποιότητάς του! Και μην ξεχνιόμαστε, μιλάμε για δημόσιο σχολείο!

 Έτσι πριν από τις εγγραφές και τις μετεγγραφές των παιδιών μας προβαίνουμε σε προγραφές κάποιων άλλων παιδιών. Μ’ έναν τρόπο αυθαίρετο, πρόχειρο, υποκριτικό, αντιπαιδαγωγικό, μυωπικό και απόλυτα ομφαλοσκοπικό προσεγγίζουμε ένα τόσο σημαντικό θέμα, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε την ψευδαίσθηση της μικροαστικής μας ανωτερότητας. Οργανώνουμε μερικές φορές ίντριγκες μετεγγραφών ώστε τα βλαστάρια μας να αποφύγουν σχολεία «χαμηλού επιπέδου» και να…απολαύσουν την υπεροχή(;) των «καλών» σχολείων. Κατά τη γνώμη μου,  τέτοιες συμπεριφορές δεν δείχνουν τίποτε άλλο παρά πλήρη μεσάνυχτα για τα στραβά της εκπαίδευσης και για τις αιτίες που τα γεννούν. Η αγωνία για τα παιδιά μας είναι εύλογη αλλά όχι αρκετή για να δικαιολογήσει στάσεις που τα δηλητηριάζουν με έναν, ούτως ή άλλως ψευδεπίγραφο, κοινωνικό και μορφωτικό ελιτισμό και ταυτόχρονα καταδικάζουν άλλα παιδιά σε απαξίωση.

 Και παρεμπιπτόντως,  το 132ο δημοτικό της Γκράβας με το 80% των μαθητών του παιδιά μεταναστών και τη δράση της προηγούμενης και σήμερα διωκόμενης διεύθυνσής του, ήταν «καλό» ή «κακό» σχολείο;

 

Σωτήρης Γκαρμπούνης

21 Ιουνίου 2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: