Αριστοτέλης και Ηθική (εισαγωγικά στη Θεματική ενότητα 4)

 

Αριστοτέλης και Ηθική

Δεν είναι μια αυτόνομη επιστήμη αλλά ένα πλαίσιο συμπεριφορών που έχουν σκοπό την κατάκτηση του ύψιστου αγαθού δλδ της ευτυχίας.

Ύψιστο αγαθό είναι ο αυτοσκοπός, το τέλος, που η φύση κάθε όντος πραγματώνει. Η τελείωση κάθε όντος.

Για τον άνθρωπο ύψιστο αγαθό είναι η ευδαιμονία. Μέσο τελείωσης, επίτευξης της ευδαιμονίας είναι η πολιτική (τέχνη)          τέχνη ολιστική για ένα αγαθό ολιστικό vs επιμέρους τέχνες οδηγούν σε επιμέρους αγαθά (ιατρική, οικονομία κλπ)

Χαρακτηριστικά της ευδαιμονίας:

• αποτελεί αυτοσκοπό, τέλος
• ενέργεια και όχι κατάσταση/σύνολο πράξεων που κρίνονται κάθε στιγμή
• πραγματώνεται μόνο μέσα σε οργανωμένες κοινωνίες ΓΙΑΤΙ μόνο μέσα σε οργανωμένες κοινωνίες ο άνθρωπος ασκεί τη λογική ικανότητα που μπορεί να τον οδηγήσει στην τελείωση της φύσης του.

ΑΡΑ η πολιτική κοινωνία:

• ·         εξασφαλίζει στον άνθρωπο αυτάρκεια που μπορεί να τον οδηγήσει στην ευδαιμονία
• ·         συγκροτείται από έλλογες σχέσεις με τους συνανθρώπους
• ·         πυρήνας της είναι η ηθική αρετή στην πράξη (ψυχῆς ἐνέργεια κατ’ ἀρετήν τελεία)

Η ηθική αρετή:

•            αποκτιέται με την ἕξιν/ΔΕΝ υπάρχει εκ φύσεως μέσα μας
•            κατακτιέται με την τιθάσευση των παθών

Τα πάθη:

•  υπάρχουν εκ φύσεως αλλά δεν είναι κάτι κακό
•  βρίσκονται πάνω σε ένα συνεχές που έχει άκρα και μέσον
•  είναι ρευστά τα όριά τους, όχι δεδομένα και γνωστά από πριν

ΑΡΑ: Ενάρετη ζωή σημαίνει επιδίωξη της μεσότητας γιατί οι ηθικές αρετές καθώς ασκούνται ορίζουν τη μεσότητα, επειδή διαφορετικές παράμετροι κάθε φορά την ορίζουν (οργή, φόβος κλπ όπως πρέπει, όπου πρέπει, όποτε πρέπει, σε όποιον πρέπει, για τους λόγους που πρέπει)