Δάνεια του Αγώνα

ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

            Συνάφθηκαν δύο δάνεια, το ένα το 1824 και το άλλο το 1825, με αγγλικές τράπεζες. Το πρώτο υπογράφτηκε για ονομαστικό κεφάλαιο 800.000 λιρών και το δεύτερο για 2.000.000 λίρες. Το ένα συμφωνήθηκε με επιτόκιο 59% και το άλλο με 55,5%. Από το πρώτο δάνειο στα χέρια των Ελλήνων έφτασαν περίπου 300.000 λίρες και από το δεύτερο 600.000 λίρες. Τα υπόλοιπα κρατήθηκαν σαν προμήθειες, τόκοι, χρεωλύσια κ.τ.λ. Ο μεγαλύτερος όγκος αυτών των χρημάτων διατέθηκε για την αγορά έξι ατμόπλοιων και δύο φρεγατών. Τα ατμόπλοια τα είχαν ήδη απορρίψει οι Αιγύπτιοι λόγω κακής κατασκευής και τελικά στην Ελλάδα έφτασαν με μεγάλη καθυστέρηση τα τρία από τα έξι. Αλλά και από τις φρεγάτες μόνο η μία μπόρεσε να περιέλθει στα χέρια των Ελλήνων.

(ΘΕΜΑΤΑ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ, ΟΕΔΒ)

ΔΑΝΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ

            Στο άρθρο 12 της συνθήκης της 7^ης Μαΐου 1832 εγγυώνταν οι Δυνάμεις δάνειο ύψους 60.000.000 φράγκων. Το δάνειο αυτό επρόκειτο να καταβληθεί σε τρεις δόσεις. Όμως η εγγύηση των Δυνάμεων κάλυπτε μόνο την πρώτη δόση. Εφόσον λοιπόν δεν υπήρχε ρητή εγγύηση στη συνθήκη για τα υπόλοιπα 2/3 του δανείου, κάθε δύναμη, χωριστά, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτό το μέσο-πράγμα που έγινε συχνά-για να ασκήσει πίεση στο βασιλιά, άλλοτε υποστηρίζοντας τις απόψεις του διπλωματικού της εκπροσώπου στην Αθήνα και άλλοτε τις θέσεις του κόμματος στο οποίο παρείχε την προστασία της. Η συνθήκη απαιτούσε από το ελληνικό κράτος την ετήσια καταβολή του τοκοχρεωλυσίου για την εξόφληση του δανείου κι έτσι τα εισοδήματα του κράτους δεν μπορούσαν παρά να χρησιμοποιούνται για τις υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές. Επίσης, καθώς στο κείμενο της συνθήκης αναφερόταν ότι οι διπλωματικοί εκπρόσωποι των τριών Δυνάμεων έπρεπε να επιβλέπουν την καλή εκτέλεση αυτής της ρήτρας ήταν πολύ φυσικό η συνθήκη, όπως είχε διατυπωθεί, να ανοίγει το δρόμο σε κάθε είδους επέμβαση στα δημοσιονομικά πράγματα της Ελλάδος.

(Ι.Ε.Ε. τ. ΙΓ σελ. 33)